ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တုန္း ေက်ာင္းတုန္းက ျမန္မာစာ သင္တဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္နဲ႔ ေျမနီကုန္းမွာ ကား၀ပ္ေရွာ့သြားရငး္ ေတြ႔ျဖစ္လုိက္တယ္။ ဆရာကုိ မေတြ႔တာ သုံးႏွစ္နီးပါးေလာက္ရွိၿပီ။ ဆရာကလည္း တပည့္ဆုိးေလးေတြကုိ သိပ္ခ်စ္တယ္ထင္ပါတယ္။ ေတြ႔ေတြျခင္းပဲ အားရပါးရ ဖတ္ၿပီးႏူတ္ဆက္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားက အေၾကာင္းေတြေမး သူလည္း ဒီက အေၾကာင္းေတြေျပာရင္း တစ္နာရီနီးပါးေလာက္ ၾကာသြားတယ္။ ေလဆိပ္က ၀ယ္လာတဲ့ ခ်ီးစ္ပတ္စ္ တစ္လုံးကုိ ဆရာနဲ႕ အိမ္မွာ အတူတူေသာက္ၾကတယ္။
ပထမေတာ့ဆရာကုိ ရွိန္တာေၾကာင့္ မေသာက္ပါဘူး။ ဆရာ့ကုိပဲ ငဲွ႔ေပး ကုိယ္က ေဘးနားကစကားေျပာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ဆရာလည္း ထေမးပါေတာ့တယ္။ မင္းက မေသာက္ဘူးလားတဲ့။ ကုိယ္ေသာက္ခ်င္ေနတာလည္းဆရာက သိတယ္ထင္ပါတယ္။ ေသာက္ေပါ့ကြ။ မင္းလည္း အသက္ျပည့္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ပဲ။ မာစတာ သြားတက္ေနတဲ့ေကာင္ပဲကြာ။ မင္းမွာ ဦးေႏွာက္ရွိပါတယ္။ မင္းရင္ထဲမွာ ငါ့ကုိ respect ရွိရင္ေတာ္ပါၿပီ။ ခ်ကြာတဲ့။
စကားေတြလည္း ဟုိးအရင္တုန္းကအေၾကာင္းေတြသာ ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္လုိ ဆုိးတဲ့အေၾကာင္းေတြေျပာ ရယ္လည္းရယ္။ ဆရာကျမန္မာစာ ဆရာဆုိေတာ့ ျမန္မာစာေပေတြအေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္ေျပာျပပါတယ္။ က်ေနာ္လည္းစကားေျပာေနရင္း က်ေနာ္တို႔ ဇတ္လုိက္ေက်ာ္ ဆုိးသူမ ခင္ဦးေမ အေၾကာင္းစဥ္းစားမိသြားတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ကြန္ျပဴတာကုိ ယူ သူ႔မ ဘေလာ့ဂ္ကုိ ဆရာ့ကုိျပလုိက္တယ္။ ဒါက ဘာလဲကြ။ ဘေလာ့ဂ္ပါဆရာ။
ဘေလာ့ဂ္ဂါဆုိတာဒါလားကြတဲ့။ က်ေနာ့္လက္ထဲက ေမာက္စ္ကုိ ဆြဲယူၿပီး ဆရာလည္းေတာင္ႏွိပ္ ေျမာက္ႏွိပ္ လုပ္ပါေတာ့တယ္။ ပါးစပ္ကလည္း တရြတ္ရြတ္နဲ႔။ ေခါင္းကလည္း တခါခါနဲ႔ ဆရာ့ၾကည့္ရတာ ဘာကုိ တစ္ခုခုကုိ အလုိမက်တဲ့ပုံေပါက္ေနတယ္။
ဒီေကာင္မက ဘယ္မွာေနတာလဲတဲ့။ အစမရွိ ရုတ္တရက္ၾကီး ထေမးေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဘာေျဖရမွန္းကုိ မသိဘူး။ ဘာလို႔လဲဆရာလုိ႔ ျပန္ေမးေတာ့ ဒီေကာင္မက ဘေလာ့ဂ္ဂါလားတဲ့။ သူ႔ကုိသူေတာ့ ဘေလာ့ဂ္လုိေတာ့ ေျပာတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ပေရာ္ဖတ္ရွင္နယ္ ဘေလာ့ဂ္ကုိ လုပ္တာပဲလုိ႔ သူေျပာတာပဲလုိ႔ ေျဖလုိက္တယ္။
ပါးစပ္ကေန ေတာက္ ကနဲ႔ ဆုိတဲ့ ေတာက္ေခါက္သံတစ္ခ်က္ထြက္လာတယ္။ ေနစမ္းမွာအုန္း ဒီေကာင္မက ဗမာစာမေရးတက္ဘူးလားတဲ့။ ဒီေကာင္မက ဗမာစာကုိ ေရးခ်င္သလုိ ေရးရေအာင္ သူ ဘာအဆင့္ရွိလုိ႔လဲတဲ့။ အမွန္တုိင္းေျပာရရင္ ခင္ဦးေမ ဘာအဆင့္ရွိလဲဆုိတာေတာ့မသိဘူး။ သူ႔ပုိစ့္ေတြကုိ ဖတ္လုိက္တုိင္း ေလေဘး အသုတ္ဆုိင္ ေတြအေၾကာင္းက အမ်ားသားဆုိေတာ့ သူ ဘယ္အဆင့္လဲ အမွန္တကယ္မသိပါဘူး။ ပုိစ့္တခ်ဳိ႕မွာ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္က လူတခ်ဳိ႕ကုိ ထမိန္တစ္ကြင္းေလာက္ လက္ေဆာင္ေပးလိုိက္ရင္ ေတာ္ေတာ္ ေျပာၾကသားတဲ့။
က်ေနာ္လည္း အဲ့ဒီေလာက္ပဲသိတာပဲ ။ ရၿပီ ရၿပီတဲ့။ လက္ကေလး တကာကာ ေျပာရင္း ဆရာေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆုိးေနတယ္။ ေတာ္ေတာ္ ေသာက္သုံးမက်တဲ့ မိန္းမပဲတဲ့။ ေရးထားတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကလည္း ဘာအဆင့္မွမရွိ။ အထူးသျဖင့္ ဗမာစာကုိ ေရးခ်င္သလုိေရးေနတာ အဆုိးဆုံးပဲတဲ့။ ဒီလုိ မိန္းမမ်ဳိေတြေပါ့ အမ်ဳိးဖ်တ္ သာသနာဖ်တ္ဆုိတာ။
ကုိယ္လုပ္တာ ဘယ္ေရာက္လုိ႔ေရာက္ေနမွန္းမသိ။ ကိုယ့္ကုိ ဘာမွန္းမသိတဲ့ မိန္းမမ်ဳိတဲ့။ က်ေနာ္လည္း ဆရာ့ပါးစပ္က ဒီမ်ဳိးေတြၾကားရတာ ေတာ္ေတာ္ေလး အ့ံၾသမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဆရာက လူေအး လူရုိးပါ။ သူမွန္တယ္ထင္ရင္ ပညာေရးမႈဴးေတာင္ ကိုင္တုတ္တဲ့လူစားမ်ဳိး။
ေနာက္ဆုံးက်ေနာ္လည္း ျပမိတဲ့အတြက္ မွားသြားတယ္ဆုိတာ သိလုိက္ရတယ္။
ပထမေတာ့ဆရာကုိ ရွိန္တာေၾကာင့္ မေသာက္ပါဘူး။ ဆရာ့ကုိပဲ ငဲွ႔ေပး ကုိယ္က ေဘးနားကစကားေျပာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ဆရာလည္း ထေမးပါေတာ့တယ္။ မင္းက မေသာက္ဘူးလားတဲ့။ ကုိယ္ေသာက္ခ်င္ေနတာလည္းဆရာက သိတယ္ထင္ပါတယ္။ ေသာက္ေပါ့ကြ။ မင္းလည္း အသက္ျပည့္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ပဲ။ မာစတာ သြားတက္ေနတဲ့ေကာင္ပဲကြာ။ မင္းမွာ ဦးေႏွာက္ရွိပါတယ္။ မင္းရင္ထဲမွာ ငါ့ကုိ respect ရွိရင္ေတာ္ပါၿပီ။ ခ်ကြာတဲ့။
စကားေတြလည္း ဟုိးအရင္တုန္းကအေၾကာင္းေတြသာ ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္လုိ ဆုိးတဲ့အေၾကာင္းေတြေျပာ ရယ္လည္းရယ္။ ဆရာကျမန္မာစာ ဆရာဆုိေတာ့ ျမန္မာစာေပေတြအေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္ေျပာျပပါတယ္။ က်ေနာ္လည္းစကားေျပာေနရင္း က်ေနာ္တို႔ ဇတ္လုိက္ေက်ာ္ ဆုိးသူမ ခင္ဦးေမ အေၾကာင္းစဥ္းစားမိသြားတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ကြန္ျပဴတာကုိ ယူ သူ႔မ ဘေလာ့ဂ္ကုိ ဆရာ့ကုိျပလုိက္တယ္။ ဒါက ဘာလဲကြ။ ဘေလာ့ဂ္ပါဆရာ။
ဘေလာ့ဂ္ဂါဆုိတာဒါလားကြတဲ့။ က်ေနာ့္လက္ထဲက ေမာက္စ္ကုိ ဆြဲယူၿပီး ဆရာလည္းေတာင္ႏွိပ္ ေျမာက္ႏွိပ္ လုပ္ပါေတာ့တယ္။ ပါးစပ္ကလည္း တရြတ္ရြတ္နဲ႔။ ေခါင္းကလည္း တခါခါနဲ႔ ဆရာ့ၾကည့္ရတာ ဘာကုိ တစ္ခုခုကုိ အလုိမက်တဲ့ပုံေပါက္ေနတယ္။
ဒီေကာင္မက ဘယ္မွာေနတာလဲတဲ့။ အစမရွိ ရုတ္တရက္ၾကီး ထေမးေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဘာေျဖရမွန္းကုိ မသိဘူး။ ဘာလို႔လဲဆရာလုိ႔ ျပန္ေမးေတာ့ ဒီေကာင္မက ဘေလာ့ဂ္ဂါလားတဲ့။ သူ႔ကုိသူေတာ့ ဘေလာ့ဂ္လုိေတာ့ ေျပာတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ပေရာ္ဖတ္ရွင္နယ္ ဘေလာ့ဂ္ကုိ လုပ္တာပဲလုိ႔ သူေျပာတာပဲလုိ႔ ေျဖလုိက္တယ္။
ပါးစပ္ကေန ေတာက္ ကနဲ႔ ဆုိတဲ့ ေတာက္ေခါက္သံတစ္ခ်က္ထြက္လာတယ္။ ေနစမ္းမွာအုန္း ဒီေကာင္မက ဗမာစာမေရးတက္ဘူးလားတဲ့။ ဒီေကာင္မက ဗမာစာကုိ ေရးခ်င္သလုိ ေရးရေအာင္ သူ ဘာအဆင့္ရွိလုိ႔လဲတဲ့။ အမွန္တုိင္းေျပာရရင္ ခင္ဦးေမ ဘာအဆင့္ရွိလဲဆုိတာေတာ့မသိဘူး။ သူ႔ပုိစ့္ေတြကုိ ဖတ္လုိက္တုိင္း ေလေဘး အသုတ္ဆုိင္ ေတြအေၾကာင္းက အမ်ားသားဆုိေတာ့ သူ ဘယ္အဆင့္လဲ အမွန္တကယ္မသိပါဘူး။ ပုိစ့္တခ်ဳိ႕မွာ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္က လူတခ်ဳိ႕ကုိ ထမိန္တစ္ကြင္းေလာက္ လက္ေဆာင္ေပးလိုိက္ရင္ ေတာ္ေတာ္ ေျပာၾကသားတဲ့။
က်ေနာ္လည္း အဲ့ဒီေလာက္ပဲသိတာပဲ ။ ရၿပီ ရၿပီတဲ့။ လက္ကေလး တကာကာ ေျပာရင္း ဆရာေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆုိးေနတယ္။ ေတာ္ေတာ္ ေသာက္သုံးမက်တဲ့ မိန္းမပဲတဲ့။ ေရးထားတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကလည္း ဘာအဆင့္မွမရွိ။ အထူးသျဖင့္ ဗမာစာကုိ ေရးခ်င္သလုိေရးေနတာ အဆုိးဆုံးပဲတဲ့။ ဒီလုိ မိန္းမမ်ဳိေတြေပါ့ အမ်ဳိးဖ်တ္ သာသနာဖ်တ္ဆုိတာ။
ကုိယ္လုပ္တာ ဘယ္ေရာက္လုိ႔ေရာက္ေနမွန္းမသိ။ ကိုယ့္ကုိ ဘာမွန္းမသိတဲ့ မိန္းမမ်ဳိတဲ့။ က်ေနာ္လည္း ဆရာ့ပါးစပ္က ဒီမ်ဳိးေတြၾကားရတာ ေတာ္ေတာ္ေလး အ့ံၾသမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဆရာက လူေအး လူရုိးပါ။ သူမွန္တယ္ထင္ရင္ ပညာေရးမႈဴးေတာင္ ကိုင္တုတ္တဲ့လူစားမ်ဳိး။
ေနာက္ဆုံးက်ေနာ္လည္း ျပမိတဲ့အတြက္ မွားသြားတယ္ဆုိတာ သိလုိက္ရတယ္။
5 comments:
ခင္ဦးေမကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔။ TZA ရဲ့ ဒီဂိုလာ ဘေလာ့မွာလည္း သူ့comment ခ်ည္းဘဲ။ TZA ရဲ့ အေရးအသားရယ္ ဓာတ္ပံုအရသာေတြေတာင္ ေပ်ာက္ကုန္တယ္။ တစ္ခါေပးရင္ လံုေလာက္ပါတယ္။ ၄ ၅ ခါ ေပးတာေတာ့ လြန္လြန္းတယ္။ ဘေလာ့အသစ္ျမင္ရင္ သြားဘုိ႔၊ ေရာက္ေၾကာင္းေျပာဘို႔ (စာသားကဘာမွန္းေတာ့ ေသခ်ာေအာင္ မဖတ္ဘူး)comment ေပးဘို့ကအရင္။ ျမတ္ႏိုးခင္ ေျပာတာနည္းေတာင္ နည္းေသးတယ္။ အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓာတ္ျပင္းထန္တယ္ဆိုတာ။
“အမ်ိဳးဖ်က္ သာသနာဖ်က္”လို႔ ေျပာခ်င္တာ
မဟုတ္လား
“အမ်ိဳးဖ်တ္ သာသနာဖ်တ္”ဆိုျပီးေရးထားတာ
ေတြ႕လို႔၊ ျမန္မာစာလံုးေပါင္းကိုသတ္ပံုမွန္ေအာင္
ဂ႐ုစိုက္ေစခ်င္ပါတယ္
စစ္မွန္တဲ့ေဝဖန္မႈေတြျပဳႏိုင္ပါေစ ။
အခုေရးထားတဲ့ ပို႔စ္ကို အဲဒီ ျမန္မာစာဆရာကို ျပရင္ ဘာေျပာမလဲ ... သိခ်င္မိတယ္။
ေ၀ဖန္သူေတြဟာ သူတပါးကို ေ၀ဖန္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ဘက္ကလည္း "တာ" လံုဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။
ေမးခ်င္တာ တခုက ... ဘေလာ့ဂါဆိုတာ ဘယ္လိုပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးသာ ျဖစ္ရမယ္လို႔ ကန္႔သတ္ခ်က္ရွိလား။ အခုဒီဘေလာ့ေရးေနသူေတြကေရာ ... ဘေလာ့ဂါလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္မွတ္သလား၊ ျမန္မာစာဆရာႀကီးကေရာ ဒီဘေလာ့ေရးသူေတြကို ဘယ္လို သတ္မွတ္ပါလိမ့္။
ေနာက္တခု ေျပာရရင္ ... ခင္ဦးေမကို ေ၀ဖန္ေနသူေတြက ခင္ဦးေမအတိုင္း စာလံုးေပါင္း အမွားမ်ားစြာနဲ႔ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ ရယ္စရာ ေကာင္းေနတယ္။ ၾကည့္ရလည္း ဆိုးတယ္။
ကိုယ္က ပုဆိုး၊ ေဘာင္းဘီ မပါဘဲနဲ႔ ေအာက္စလြတ္ေနသူေတြကို သြားကဲ့ရဲ႕သလို ျဖစ္ေနတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေျပာခ်င္တာက သူတပါးကို ေ၀ဖန္ဖို႔ အသာထား ... ေက်းဇူးျပဳျပီး ကိုယ့္တာ ကိုယ္လံုေအာင္ အရင္ လုပ္ၾကပါ ကြယ္တို႔။
ဟုိေကာင္ ၾကာကူလီ ငေမာင္။ စာလုံးေပါင္းမွားေနတာ မသိတာမဟုတ္ဘူး။ တမင္သက္သက္မျပင္တာ။ ဘယ္သူ႔ကုိမွ ဂရုမစုိက္လုိ႔။ အထူးသျဖင့္မင္းလုိ ေကာင္ေတြ ေျပာဖုိ႔ထားခဲ့တာ။ မင္းသိေအာင္ ထပ္ေျပာလုိက္မယ္ ငါတို႔ ေျပာခ်င္တာက ဒီဘာသာက ငါတုိ႔ ဘာသာ ဒီစာက ငါတုိ႔႔စာ ၊ ငါတုိ႔စာကုိ ငါတို႔မွ မေလးစားရင္ မင္းပေထြးက လာေလးစားမွာလား။ ျမန္မာစာကုိ ျမန္မာလုိေရးတာပဲေကာင္းတယ္။ သူမ်ားေျမွာက္ေပးတုိင္း ေစာက္ရႈးထၿပီး ေၾကာင္ေၾကာင္္ေတာင္ေတာင္ေရးရေအာင္ ခင္ဦးေမ ဆုိတဲ့ ေကာင္မက ဘာေကာင္မ ျဖစ္ေနလုိ႔လဲ။
maung ဆိုတဲ့အေကာင္ေရ...မေျပာခ်င္ေပမဲ့လည္းေျပာရဦးမယ္ နင္က ခင္ဦးေမဆိုတဲ့ေကာင္မ ဆီက ဘာေမွ်ာ္ေနတာမို႔လို႔ ဝင္ေျပာရတာလည္း...ေစာက္ဆင့္မရွိလို႔ မရွိဘူးေျပာတာ...အတန္းအစားက အတူတူပဲထင္တယ္...ဒီေကာင္မဘေလာ့ေတြကို တင္ခြင့္ကို မေပးသင့္ဘူး....ဖတ္တဲ့သူေတြကို မေလးမစားနဲ႔ ျမန္မာစာနဲ႔ တူေအာင္မေရးဘူး...ကိုယ္ပိုင္ စာေပနဲ႔ ရပ္တည္ေနတာ...ဒီလိုဟာမ်ိဳးကို ဖတ္တာ ေစာက္ရူးေတြပဲ ဖတ္မယ္...တို႔ေတာ့ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ဘူး....ေအး အဲေကာင္မကို ဆဲဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ အားတယ္...
Post a Comment